کد مطلب:300707 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:115
مبارزه و جهاد فاطمه
فاطمه در طول مدت حیات كوتاه خود و به خصوص سه ماه آخر عمرش، جهادی عظیم داشت. مبارزه ای كرد مهم و مؤثر، مبارزه ای كه در تاریخ حیات زنان، بی سابقه و كم نظیر است؛ و تاریخ، آن را به عنوان الگویی و سندی ثبت كرده است. او نشان داد كه راه و رسم مبارزه همه گاه تیر و شمشیر كشیدن نیست. گاهی مبارزه صورت خشونت دارد و به نحوه رویاروی انجام می گیرد و زمانی به صورت آرام. گاهی مبارزه به صورت سكوت، بی اعتنایی، عدم تایید است و زمانی به صورت اعمال خشم.
او می داند كه مبارزه لطمه دارد، گاهی ضربه خوردن دارد، زمانی مرگ و فنا دارد. او با آگاهی از این جهات تن به مبارزه داد. ضربات، صدمات و لطمات را بر پیكر خود پذیرا گشت.
او می دانست كه مبارزات لازم نیست همه گاه به سرعت و فوریت نتیجه دهد، بلكه گاهی بذر نهضتی كاشته می شود و حاصل آن سالهای بعد و حتی دهه ها و قرنهای بعد به دست می رسد. پس تا
روزی كه جان در تن است، تا موقعی كه قدرت و توان موجود است، باید تن به مبارزه داد و حتی لحظه ای از آن فرار نكرد.
او مبارزات خود را در كنار علی علیه السلام و گاهی هم با استقلال ادامه داد. كمتر فایده اش آن بود كه اتمام حجت كرد، خصم را به محاجه طلبید. بحث كرد، استدلال و منطق به كار برد، رسواگری كرد، دشمن نادان را به گریه و انابه انداخت و نشان داد: كه حق با اوست، اگر چه آن را از وی دور و ممنوع دارند.